Hz.İbrâhim (a.s)

[KARAKAHYA]

Hazreti İbrahim "Ulü'l-Azm(Azm Sahipleri) denilen büyük peygamberlarden biridir.
Bunlar, bizim peygamberimiz Hazreti Muhammed Aleyhisselâm, Nûh Aleyhisselâm,
İbrâhim Aleyhisselâm, Mûsâ Aleyhisselâm ve Îsâ Aleyhisselâm olmak üzere beş
peygamberlerdir.

Nuh peygamberin çocukları dağıldıktan sonra Hâm'ın
soyundan "Nemrud" adında bir adam, birçok kabileleri başına toplayarak Bâbil'de,
şimdiki Musul şehrinin bulunduğu yerlerde Bâbil hükümetini kurmuştu. Bâbil
ülkesine "Geldanistan" hükümdarlarına da "Nemrud" denilir.

Bâbil halkı
arasında "Saibe" denilen sapık bir din türemişti. Bunlar, güneşe, aya,
yıldızlara, putlara ve hükümdarlara tapmakta idiler. Yüce Allah, Nemrud, İbni
Ken'an zamanında Bâbil halkına İbrâhim Aleyhisselâm'ı peygamber olarak
gönderdi.Ona on sayfalık kitap verdi.

Hazreti İbrâhim, Bâbil halkına
gerçek dini bildirmeye başladı, onları hak dinine çıkardı.Doğup batan,sönüp
giden şeylerin tapılmaya uygun bulmadıklarını onlara söyledi.Fakat onlar
aldırmadılar. Bir yortu günü insanlar şehir dışına çıkmışlardı. İbrâhim
Aleyhisselâm şehirde kaldı. Putların bulunduğu yere giderek bir kısım putları
kırdı.Elindeki baltayı da büyük bir putun boynuna astı.İnsanlar şehre dönüp bu
durumu görünce, bunu Hazreti İbrâhim'in yaptığını anladılar. Hazreti İbrâhim de:
"Eğer söyleyebilirse sorunuz;bunu büyük bir put yapmıştır!" dedi.

Dediler
ki: "Hiç cansız olan bir put böyle bir şey yapabilir mi?" dediler. Hazreti
İbrâhim de "Mâdem ki bunlar cansız, ellerinden birşey gelmez şeylerdir;artık
niçin bunlara tapıyorsunuz?" dedi. İbrâhim Aleyhisselâm bu cahil kavme, ne kadar
sapıklık ve anlayışsızlık içinde kaldıklarını bu hareketi ile anlatmak
istemişti. Bunun üzerine hepsi de biraz sustular, cahilliklerini anlar gibi
oldular. Ne yazık ki, cehalet gururları tekrar baş gösterdi. Sapıklıklarında
ısrar ettiler. Hazreti İbrâhim'i, yaktıkları büyük bir ateş içine attılar. Fakat
ateş, Yüce Allah'ın emri ile gül bahçesi kesildi, onu yakmadı. Bu Allah'ın büyük
bir mucizesi idi. Bunu görenlerden bazıları îmân ettiler. Hazreti İbrâhim de bu
iman edenleri ve kendi âile halkını yanına alarak Şam memleketine hicret etti.
Bir aralık kıtlık olunca Mısır'a gitti. Sonra da dönüp Ken'an ilinde Kudüs
çevresinde bulundu.

İbrâhim Aleyhisselâm rivayetlere göre, Âdem
Aleyhisselâm'ın yaratılışından üçbin üçyüz otuzyedi sene sonra Bâbil de doğmuş
ve yüzyetmişbeş veya ikiyüz sene yaşamıştır. Kudüs'e bağlı "Halilürrahman"
kasabasında bir mağara içinde zevcesi Sâre ile beraber
gömülmüştür.

Hazreti İbrâhim'e "Halilûllah" denir. Ona bütün milletler
saygı gösterir. Son derece misafir sever idi. Minberde hutbe okumak, misvâk
kullanmak, sünnet olmak, tırnak kesme işleri, Hazreti İbrâhim'in bazı
sünnetlerindendir. Kâbe-i Muazzama'yı, oğlu İsmâil Aleyhisselâm ile ilk olarak
veya yenileyerek inşa etmiştir.